60;70 VE 80'Lİ YILLAR

50-, 60- 70 veya 80-li yıllarda mı büyüdün .. ¿
Nasıl oldu da hayatta kalmayı başardın?

1.- Arabaların emniyet kemeri, kafalıkları, ve kesinlikle hava yastıkları yoktu.

2.- Arka koltuk tehlikeli değil de eğlenceliydi.

3.- Bebek yatakları ve oyuncaklar renkliydi. Ya da en azından kurşunlu, muhtelif zehirli maddeler ile boyanmıştı.

4.- Prizlerin, araba kapılarının, ilaç şişelerin ve kimyasal ev temizliyicilerinin üzerinde çocuk kilitleri yoktu...

5.- Kasksız bisiklete biniliyordu.

6.- Steril su şişelerinden değil de bahçe hortumundan yada muhtelif başka kaynaklardan su içiliniyordu...

8.- Oyun oynamaya çıkmanın tek şartı hava kararmadan önce eve dönmekti. Ceptelefonu yoktu...ve hiçkimse nerelerde gezdiğimizi bilmiyordu. Inanılmaz!

9.- Okul öğlen bitiyordu... ve öğlen yemeği için evimize geliyorduk...

10.- Bir sürü yaramız , kırılmış kemiğimiz ve kırılmış dişimiz vardı fakat hiçbir zaman birileri bu yüzden mahkemeye verilmiyordu....Kendimizden başka kimse sorumlu değildi...

11.- Bolca tatlılar ve tereyağlı ekmekler yiyorduk, ve gerçek şekerli içecekler içiyorduk ve hiç kilo sorunumuz olmazdı - çünkü hep dışarda oynardık aktif olarak ...

12.- Dört çocuk bir limonatayı paylaşabiliyorduk...aynı bardaktan içebiliyorduk, ve kimse bu yüzden ölmüyordu.

13.- Playstation, Nintendo 64,X boxes, Vídeo oyunlarımız, 99 kablolu kanalımız, Dolby surround, Cep telefonumuz,
Bilgisayarımız, Internet de Chat odalarımız YOKTU onun yerine ARKADAŞLARIMIZ vardı bolca!

14.- Yürüyerek veya bisiklet ile uzakta oturan arkadaşlarımızı ziyaret edebiliyorduk, kapılarını çalıp hatta çalmıyarak içeri girip onları oyun oynamaya çağırabiliyorduk!

15.- Evet dışarda, o acımasız korkunç dünyada! Korumamız olmadan! nasıl mümkün oluyordu bu? Tek kale üzerine maç yapardık ve birisi takıma alınmadığında psikolojik travma oluşmuyordu ya da dünyanın sonu gelmiyordu.

16.- Bazı öğrenciler diğer öğrenciler gibi başarılı değildi ve sınıfta kalabiliyordu. Fakat bu yüzden kimse Psikoloğa ya da Pedagoğa gönderilmiyordu. Kimsede Dislexia, konsantrasyon sorunu veya hiperaktivite yoktu, basitçe o okul yılını tekrarlıyordu.

17.- Özgürlüğümüz, üzüntülerimiz, başarılarımız, görevlerimiz vardı... ve bunlar ile yaşamayı öğreniyorduk.